Het is vandaag Wereldkankerdag. Tijd om stil te staan bij hoe belangrijk het is om tegen deze ziekte te blijven strijden, die zoveel mensen treft, maar ook om eens in te zoemen op een subgroep die meestal in de media niet echt belicht wordt. Mensen die de diagnose kanker hebben, met uitzaaiingen, die niet meer kunnen genezen maar daarom niet per se aan het einde van hun leven hoeven te zijn hierdoor. Het is niet gemakkelijk om te leren leven met de onzekerheid dat de ziekte nu wel onder controle kan gehouden worden, maar het in de toekomst anders kan uitdraaien. Hoe ga je hier zelf mee om? En wat zeg je beter wel en niet tegen iemand in een dergelijke situatie?
Advies van de psychologe voor meer vrijheid en blijheid in je dagelijkse drukke leven