Faalangst en angst in het algemeen kunnen je danig gijzelen. (Faal)angst beïnvloedt je gedachten, gevoelens en gedrag. Wanneer je niet oplet, neemt de angst het steeds meer van je over en doet het net minder presteren, omdat het zoveel vat op je heeft.
Hartpijn. Medeleven. Angst. Boosheid. Een gevoel van onveiligheid. Terroristische acties roepen heel wat op in een mens. Hoe dichterbij de terreur komt, hoe meer het je naar de keel grijpt. Wanneer ook nog eens kleine kinderen betrokken geraken, ben je misschien nog meer van slag. Hoe ga je om met al die nieuwsberichten?
In volume 2 van het vaktijdschrift TOKK (Tijdschrift voor Orthopedagogiek, Kinderpsychiatrie en Kinderpsychologie) verscheen onlangs het artikel “Het is oké als je kind bang is voor terrorisme” van Nathalie Cardinaels. Zij schreef dit op vraag van TOKK naar aanleiding van het blogbericht “Hoe praat ik over terreur en aanslagen met mijn kind?”.
We kennen allemaal wel het piekeren over onze zorgen en de negatieve gevoelens die we ervaren. Piekergedachten over positieve emoties, wanneer het allemaal goed gaat, bestaan echter ook. Dampening, oftewel piekeren over je positieve gevoelens, kan je welzijn beïnvloeden. Je loopt een hoger risico om een depressie te ontwikkelen en het is wellicht ook een negatieve beïnvloedende factor bij de uitkomst van psychotherapie.