Afgelopen week was in de Knack nog een bijzonder eerlijke getuigenis te lezen over hoe moeilijk het kan zijn om te leven met een depressie. We praten er misschien niet snel over, maar iedereen heeft wel momenten dat hij het niet meer ziet zitten of enorm ongelukkig is. Soms zelfs zonder enige reden. Het voelt gewoon zo. Sommige mensen hebben hier meer last van dan andere en voelen zich heel hun leven vrij regelmatig depressief. Dit is vaak taboe om over te praten want ergens wordt verwacht, als het je ogenschijnlijk voor de wind gaat, dat je je dan ook maar goed moet voelen. Anders ‘besef je niet wat je hebt’, ‘ben je ondankbaar’ of ‘moet je gewoon positief leren denken’. Zo simpel is het echter niet als onrust en melancholie nu eenmaal een deel van jezelf zijn. Hoe kan je hier beter mee omgaan?