Het is vandaag Complimentendag in België en Nederland. De bedoeling hierbij is om mensen aan te moedigen elkaar een welgemeend compliment te geven. Dat wordt nu eenmaal niet snel gedaan en we denken het misschien wel, maar zeggen het niet altijd. Waarom geven we niet snel complimenten en hoe kan je een compliment van een ander leren aannemen?
Als mens ben je eerder geneigd om je aandacht te richten op negatieve informatie dan op positieve gebeurtenissen. In de evolutionaire psychologie wordt dit gezien als een manier om te overleven. Positieve informatie is ‘nice to have‘, negatieve informatie kan doorslaggevend zijn wanneer het aankomt op overleven. Je onthoudt best dat een beer gevaarlijk is en deze informatie weegt in kader van overleving meer door dan het feit dat een beer een mooie, zachte vacht heeft. Negatieve input blijft aan ons kleven, de positieve gebeurtenissen vervliegen snel waardoor het soms lijkt dat er meer negatieve dan positieve dingen in ons leven gebeuren.
Tot zover het oog hebben voor positieve versus negatieve zaken. Maar wat als we wel oog hebben voor dingen die iemand goed doet of positieve kanten van iemand, maar we dit niet altijd aankaarten? Hoe hard we ook roepen dat we assertief zijn, open babbelen over zaken of bezig zijn met zelfontwikkeling, bepaalde zaken worden nu eenmaal niet gemakkelijk onder woorden gebracht. Een compliment geven maakt je als gever kwetsbaar, want je laat een stuk van jezelf en je gedachtengang zien. Je toont dat je bij deze persoon hebt stilgestaan en weet niet altijd welke reactie je zal terugkrijgen. Vindt de ander je compliment fijn om te ontvangen of vindt hij of zij het flauw of melig? Verandert het geven van een compliment de sfeer tussen jou en degene die het compliment krijgt? Misschien voel je je ongemakkelijk of ben je bang dat je overkomt alsof je iets van de ander nodig hebt. Daarnaast zijn de positieve kanten bij onszelf en de ander vaak vanzelfsprekend. Ze horen er nu eenmaal bij. Is het niet de moeite waard om toch te benoemen wat mooi of positief is bij jezelf of bij een ander?
Het geven van een compliment kan onwennig of ongemakkelijk voelen, maar het ontvangen van een compliment evenzeer. Hoe reageer jij als iemand je een compliment geeft? Zeg je ‘oh dankjewel, dat is fijn om te horen’ of wuif je het eerder weg in zin van ‘dat had iedereen gekund’ of ‘ach, het stelt toch niets voor’. Misschien vind je het geweldig om complimenten te krijgen of kruip je liefst ergens onder een steen als iemand iets positiefs over je zegt. Weet dat als je een compliment wegduwt, degene die je het compliment geeft zich erg ongemakkelijk voelt. Je bent ook zeker niet arrogant als je een compliment gewoon aanneemt. Maar hoe doe je dat, denk je misschien. Hier een paar tips!
- ‘Goh dankjewel, dat is fijn om te horen!’
- ‘Zo had ik het nog niet bekeken, bedankt.’
- ‘Dankjewel, hoe lief van je om zoiets te zeggen.’
- ‘Ik word verlegen van die complimenten maar toch is het stiekem ook wel leuk om te horen. Deze feedback wordt vast en zeker gewaardeerd.’
Laten we elkaars positieve kanten benoemen en onze waardering in woorden omzetten.
Heb jij vandaag iemand (jezelf of een ander) een compliment gegeven? Of een compliment ontvangen? Wie zou je nog een compliment willen geven? Wat zou je tegen die persoon zeggen?
Welk compliment zou je vandaag aan jezelf kunnen geven?