De ene persoon is gevoeliger dan de andere. Kwetsbaarder zeg maar. Je trekt je dingen sneller aan, voelt beter aan dan anderen wanneer iemand een slechte dag heeft of zich niet lekker in zijn vel voelt en op emotioneel vlak merk je dat je regelmatig op en neer gaat, mee met de golven van wat er rondom jou gebeurt. Is dit per sé een nadeel op de werkvloer of kan je dit net als je kracht gebruiken?
Afhankelijk van de sector waarin je tewerkgesteld bent, wordt op de ene plaats emotionaliteit meer getolereerd dan op de andere. In de sociale sector is dit net een werkmiddel, je gebruikt het om je werk nog beter te kunnen doen en patiënten beter te ondersteunen. In de banksector is dit misschien net je valkuil wanneer je bijvoorbeeld die lening toezegt aan dat koppel omwille van dat pasgeboren zieke baby’tje, terwijl je het hen eigenlijk had moeten weigeren. Ga eens voor jezelf na in welke mate kwetsbaarheid en emotionaliteit bij jou op het werk ‘OK’ is. En in welke mate ben jij een gevoelig iemand, die snel geraakt wordt door de dingen des levens en door wat er rondom jou gebeurt? Beïnvloedt dit je werk en op welke manier? Kan je er op een andere manier mee leren omgaan, zodat het ‘geraakt worden’ wel nog blijft (want dat gebeurt automatisch, dat kan je niet zomaar uitschakelen en dat hoeft op zich ook niet) maar het je gedrag en beslissingen niet meer zodanig beïnvloedt?
Eerst en vooral, het is OK om een gevoelsmens te zijn. Je bent niet de enige. Heel wat mensen zijn erg gevoelig en emotioneel aangelegd, maar vandaag de dag lijkt het soms alsof je je kwetsbaarheid niet mag tonen. Dat maakt je ‘zwak’ en ‘onvoorspelbaar’. Toch is het net die emotionaliteit die van jou een betere collega / werknemer / leidinggevende / werkgever kan maken, omdat je naast het rationele overzicht ook emotioneel inzicht aan de dag legt op de werkvloer. Je hebt wellicht meer zelfinzicht als gevoelsmens, meer zicht op je sterke kanten en valkuilen in de omgang met anderen en je kan meer invoelen met de mensen rondom je. We zijn nu eenmaal geen robots en als iemand naast je het moeilijk heeft, ben jij misschien net degene die dit sneller aanvoelt en steun zal bieden. Zeker als je bedenkt dat je het merendeel van de tijd op het werk vertoeft, is het niet abnormaal dat je onder collega’s elkaar wel eens steun biedt, eens naar elkaars verhaal luistert en er voor elkaar probeert te zijn. Natuurlijk mag dit niet ten koste zijn van je werk en prestaties en is de sfeer er ook niet naar op elke werkplek. Toch blijkt dat steun van collega’s een beschermende factor is bij preventie van burn-out.
Wat van belang is, is dat je je gevoeligheid, je kwetsbaarheid, als een kracht aanwendt in plaats van deze te willen verstoppen of te camoufleren. Iedereen is wie hij is en het gaat erom je eigen pakket van capaciteiten te kennen, goed in te kunnen schatten en dit juist te leren gebruiken. Ben je een gevoelsmens dan gaat dit je op sommige vlakken tegenwerken op de werkvloer (moeilijker ‘nee’ kunnen zeggen omdat je je de reactie van de ander snel aantrekt) of je net vooruit helpen (jij bent de enige die met die ‘moeilijke’ cliënt goed om kan). Als je vooral rationeel bent ingesteld, is dat helpend op momenten dat er knopen dienen doorgehakt te worden maar ga je misschien eerder vastlopen in de omgang met je collega’s. We hebben allemaal wel wat. Doe je niet anders voor dan je bent, maar probeer het beste uit jezelf te halen. We zijn niet perfect, dat hoeft ook niet, maar van een valkuil kan je net je sterk punt maken als je er maar op de juiste manier mee omgaat.
Als je emotionaliteit te sterk aanwezig is op het werk, zodanig dat je erdoor verstoord wordt in je presteren, dan richt je je best op het leren kanaliseren van je emoties. Mindfulness helpt bijvoorbeeld om gevoelens er te laten zijn, zonder er per sé in mee te gaan. Je kan dus vanbinnen heftig reageren op wat er rondom je gebeurt op de werkvloer, bijvoorbeeld van slag zijn door die dominante collega die jou telkens weer aan jezelf doet twijfelen, maar gaat niet meer automatisch handelen naar die gevoelens. Je zal bijvoorbeeld niet meer automatisch dichtklappen en over je heen laten lopen. Je voelt die onzekerheid wel die die collega bij je losmaakt, maar je gedraagt je er niet (meer) naar. Je laat de onzekerheid gewoon aanwezig zijn zonder er verder iets mee te doen. Je mag dit zo aanvoelen, dat is OK en verder hoef je er niet per sé iets mee.Het mag gewoon aanwezig zijn. Op die manier ga je merken dat onzekerheid niet zozeer assertief gedrag in de weg hoeft te staan. Het is niet omdat je je onzeker voelt, dat je niet voor jezelf kan opkomen. Je hoeft niet te wachten tot je een moment vol zelfvertrouwen hebt, om dan pas op je strepen te staan. Ondanks onzekerheid, schuldgevoel, angst, … kan je de weg bewandelen die je wenst op de werkvloer, net omdat je die vervelende gevoelens toestaat om er te zijn. Omdat ze mogen aanwezig zijn, heb je er net minder last van dan als je ze krampachtig probeert te negeren, weg te duwen of wilt laten verdwijnen.
Bekijk het zo: kwetsbaarheid doet je jezelf net in vraag stellen. Dit houdt je alert, zorgt voor meer creativiteit en maakt dat je hier en nu in contact blijft met wat er gebeurt rondom je. Kwetsbaarheid wil niet zeggen dat je iets verkeerd doet, tekort schiet of zwak bent. Het heeft net te maken met puurheid en authenticiteit, naargelang hoe je ermee omgaat. Zie het dus zeker als een positief iets, maar leer hoe het juist te hanteren om er je sterkte van te maken. Als je je dus nog eens onzeker voelt te midden van al die ogenschijnlijk evenwichtige, rationele collega’s, durf dan gewoon te voelen wat je voelt en te zeggen tegen jezelf dat het OK is om onzeker te zijn. Dit maakt je geen slechtere collega of werknemer. Blijf eerlijk tegen jezelf en wees wie je bent. Het mag en het maakt jou tot die ene persoon op de werkvloer die net die unieke bijdrage kan leveren die je rationele collega misschien niet kan geven.
Als kwetsbaarheid op de werkvloer niet getolereerd wordt, zoek dan voor jezelf een manier om goed te blijven aanvoelen hoe het met je gaat, zodat je eerlijk blijft ten opzichte van jezelf. Je hoeft het dan nog niet altijd te uiten op het werk, ventileer dan bijvoorbeeld thuis of praat er met mensen over die je hierin begrijpen. Merk je op termijn dat je werk je zodanig belemmert dat je er niet kan zijn wie je bent en dat dit ook nooit mogelijk zal zijn, dan is het misschien tijd om te overwegen of dit werk nog wel geschikt voor je is. Misschien dat je bij een andere werkgever, in een andere functie of zelfs andere sector, je beter in je vel voelt. Net omdat je gevoelig aangelegd bent, zal je vanbinnen zeker weten wat voor jou het beste is. Het gaat erom naar dat buikgevoel te leren luisteren. Laat jezelf hierin steunen door je omgeving. Zoek mensen op bij wie je mag zijn wie je bent en die jou steunen in het gevoelig zijn. Succes!
