Waar de ene vrolijk uitkijkt naar de feestdagen, ziet de andere er enorm tegenop. Voor sommigen is het onbegrijpelijk dat een ander niet kan genieten van Kerstmis en Nieuwjaar. Toch zijn er heel wat redenen waarom de feestdagen je niet bepaald happy kunnen maken.
We zeggen wel allemaal dat we onszelf willen zijn en dat we ons niets van anderen aantrekken, maar stiekem, diep vanbinnen, willen we er eigenlijk wel graag gewoon bijhoren. De mate waarin je je aanpast aan anderen om bij de groep te horen verschilt van persoon tot persoon, maar dat we elkaar wederzijds beïnvloeden is een feit. Hoe komt het dat erbij horen zo belangrijk is?
Afgelopen week was in de Knack nog een bijzonder eerlijke getuigenis te lezen over hoe moeilijk het kan zijn om te leven met een depressie. We praten er misschien niet snel over, maar iedereen heeft wel momenten dat hij het niet meer ziet zitten of enorm ongelukkig is. Soms zelfs zonder enige reden. Het voelt gewoon zo. Sommige mensen hebben hier meer last van dan andere en voelen zich heel hun leven vrij regelmatig depressief. Dit is vaak taboe om over te praten want ergens wordt verwacht, als het je ogenschijnlijk voor de wind gaat, dat je je dan ook maar goed moet voelen. Anders ‘besef je niet wat je hebt’, ‘ben je ondankbaar’ of ‘moet je gewoon positief leren denken’. Zo simpel is het echter niet als onrust en melancholie nu eenmaal een deel van jezelf zijn. Hoe kan je hier beter mee omgaan?