We willen allemaal graag gelukkig zijn. In veel van wat je doet, denkt en beslist schuilt een onderliggende motivatie om, uiteindelijk, het ultieme geluk te bereiken. Er zijn momenten dat je je goed voelt. Dat je tevreden bent wat je hebt en wat je hebt bereikt. Toch duiken al snel weer nieuwe doelen de kop op en werk je weer naar een volgend eindpunt toe. In beweging zijn en blijven evolueren is goed natuurlijk, maar kan je met momenten ook eens gewoon tevreden zijn met hoe je leven is op dit moment, met en ondanks alle positieve en negatieve aspecten van je leven zoals het is hier en nu? Steken we misschien te veel energie in het gelukkig willen zijn? Maken we onszelf daardoor net soms ongelukkig? En wat betekent gelukkig zijn eigenlijk? Streven we wel de juiste definitie van geluk na om ons op termijn ook goed te voelen?